küçük bir anı...

ilkokul 1. sınıfa giderken okumada ilk kurdelayı ben takmıştım yakama. Öğretmenimiz kurdela alan öğrencilerin ailelerinden, sınıfa dağıtılmak üzere yiyecek-içecek getirmelerini istemişti. Annem kek yapmıştı ve bütün sınıf yemiştik ertesi gün. Çok güzel anlardı. Keki yerken harfleri çiğniyordum sanki. Mis gibi gurur kokuyordu. Başarımın ödülüydü bana.

O kurdela sadece sene sonuna kadar durdu yakamda. Kekin tadı ise yıllar geçti ama hala damağımda.

Yaşlı adamlar dua eder!

Bugün bir sokakta arabada oturmuş sigara içip, bir yandan da müzik dinliyordum. Yanımdan yaşlı bir amca yan yan bakarak geçti el arabasıyla. Hurdacıydı. Sonra el arabasını kaldırımın yanına bıraktı ve yanıma geldi. Cam açıktı. Bana, yüzüme bile bakamadan; ''bi sigara versene!'' dedi. Aslında tahmin etmiştim sigara isteyeceğini. Ama emir kipi ile konuşunca vermek istemedim. ''yok başka bu sondu!'' dedim. Ama inanmadı ve; ''ver bi tane, arabada oturup müzik dinleme öyle!'' dedi. Bunu çok içten ve gülümseyerek söyledi. Bende; ''pekala al bakalım! ama bana dua et olur mu?'' dedim. O ise; ''niye etmeyeyim sana dua. sen bilmez misin yaşlı adamlar hep dua eder'' dedi. Sigarayı aldı ve ''Allah işini hayır etsin'' dedi.

Sonra gitti yaşlı amca. Bense kaldım, elimde sigara yüzümde kocaman bi gülücük :)