Öyleydik işte.

Karanlıklarınızın dengesiz çocuklarıydık.
Kırık öyküleri fısıldardık,
Argın şehirlerin masal kahramanlarına...
Yaşı kederlerimize dayanmış mahallelerin duvarlarına yazdık inançlarımızı!

4Nisan.

Nereye baksam seni görüyorum.
Bakmasam da görüyorum.
Gülüşün.

O zeytin gözlerin, gördüğüm tek ışık oluyor.
Bir durağanlık hakim oluyor sonra.
Çığlık atıyor birileri..
Görüyorum ama, hayır duyamıyorumi
Sadece görüyorum.
Bütün kanım çekiliyor vücudumdan.
Hissizlik alıp başını gidiyor.
Ölmek üzere olan bir hasta gibiyim.
Çaresizlik içinde öylece duruyorum.
Ve bu sefer hiçbir şey görmüyorum.

Aşk'ın en katı hali bu.
Bilincim kapalı.
Vücudum kaskatı.
Ellerim ise bomboş.